? O Turcji, która uczy zachwytu nad chwilą ulotną.
Stoję przed zakładem rzeźnika we wsi Lalaköy. Czekam aż Ali zrobi zakupy na kolację. Rozglądam się leniwie i na szybie widzę to! Plakat ze zdjęciami umięśnionych mężczyzn wysmarowanych oliwą! Czułki stają dęba, zmysły się wyostrzają i już nie czuję się rozleniwiona, a radośnie pobudzona. Ciekawość wygrywa, wczytuje się i sprawdzam o co chodzi. Festwial kebabów …
Synopę odwiedziłam dwukrotnie. Zimą i potem latem. Za pierwszym razem świadomie zrezygnowałam ze zwiedzania historycznego więzienia. To było wbrew moim potrzebom, upodobaniom, odrzucało mnie. Nie będę na ochotnika zgłaszać się do przejścia przez mrok. Więzienie jednak nie zrezygnowało ze mnie i przypominało o sobie w rozmowach, krajobrazach, historii miasta i całego kraju. Powoli poza mrokiem …
Ból związany z utratą czegoś cennego – szczęścia lub bogactwa materialnego – może z czasem zostać zapomniany. Ale stracone szanse nigdy nas nie opuszczają i za każdym razem, gdy wracają, by nas prześladować, odczuwamy ból. A może prześladuje nas ta dokuczliwa myśl, że sprawy mogły potoczyć się inaczej. Bo bez tej myśli zrzucilibyśmy to na …
15 grudnia. Nasz pierwszy wieczór w Hiçhane tej zimy. Kulminacyjne dni tegorocznych obchodów Şeb-i Arus. Moja przyjaciółka rozgląda się nieśmiało. Prawie przykleiłyśmy się do soby (pieca grzewczego). Temperatury w Konyi nie rozpieszczają. Główna sala powoli wypełnia się ludźmi. Niedługo kolejny koncert. Jakie tajemnice odkryjemy tym razem i kim są Lazowie? – O zobacz idzie Macithan. …
Za górami, za lasami, nad groźnym wybrzeżem Morza Czarnego, w XII w. powstało dumne Cesarstwo Trapezuntu. Zamieszkiwali je odważni ludzie, a ich ojczystym językiem był pontyjski. Monarchią rządzili przedstawiciele dynastii Wielkich Komnenów, a swoje królestwo wznieśli z prochów Cesarstwa Bizantyjskiego, na terenie dzisiejszego Trabzonu i ziemiach z nim sąsiadujących. Zanim tu dotarłam, to słyszałam od …
Trabzon jest koloru gorzko-żółtego. Doświadczył mnie fizycznym bólem, ale w tym bólu znalazłam miękką czułość. Trabzon się mną zaopiekował. Chociaż twarze jego mieszkańców są ostre, a spojrzenia przeszywające, jak klify wbijające się w niepokorną taflę Morza Czarnego, to intuicja znowu mnie nie zawiodła. W tym labiryncie historii i współczesności znalazłam lustro, a na jego drugą …