? O Turcji, która uczy zachwytu nad chwilą ulotną.
Jak powiedzieć kocham bez mówienia? Jak zobaczyć miłość bez patrzenia? Jak się uziemić, bez grawitacji? Rumi powiedział, że aby stać się wszystkim najpierw należy stać się niczym. Rozpadamy się, aby poskładać się od nowa. Znajdujemy drogę do nicości, która prowadzi nas na ścieżkę miłości. A co potem? Dialogi nieznanych, których serca połączone są od kilku …
„Z prochu powstałeś i w proch się obrócisz.” Istny Popiół Mezopotamii. W Mardin te słowa zawsze nabierają dla mnie mocy. W czasie drugiej wizyty w tym mieście wyznaczającym północą granicę Mezopotamii czuję je na skórze niemal namacalnie. Chociaż słońce wschodzi tutaj blaskiem dojrzałej pomarańczy, a poranny ezan (wezwanie do modlitwy) rozlewa się po malowniczych zboczach …
Trabzon jest koloru gorzko-żółtego. Doświadczył mnie fizycznym bólem, ale w tym bólu znalazłam miękką czułość. Trabzon się mną zaopiekował. Chociaż twarze jego mieszkańców są ostre, a spojrzenia przeszywające, jak klify wbijające się w niepokorną taflę Morza Czarnego, to intuicja znowu mnie nie zawiodła. W tym labiryncie historii i współczesności znalazłam lustro, a na jego drugą …
Zobacz, to jest nasz cmentarz. Byłaś kiedyś na cmentarzu z takim widokiem? W Synopie nawet umiera się fajnie. Ali śmieje się siłą pioruna w czasie letniej burzy, po której zawsze przychodzi oczyszczające wyciszenie. Jest urodzonym myślicielem. Filozofem z zamiłowaniem kulinarnym. Opowiada mi o pachnącym ziołami smaku jagnięciny wiosną. Wtedy według niego jest najlepsza. Rozmawiamy o …
Z okolicznych drzew pospadały już prawie wszystkie kasztany. Przyglądam się złotym liściom dębu czerwonego poruszającym się na wietrze w rytmie strumieni wody tańczących w fontannie tuż obok. Wspominam jeden z najpiękniejszych dni zeszłorocznej jesieni. S. przytacza historię ambitnego samozwańczego przewodnika młodego pokolenia. Chciał namówić jego oraz towarzyszącą mu na spacerze damę na swoją usługę w …
Obudziłam się w mieście o zachmurzonym niebie, które jest nieco cięższe i bardziej zawiesiste, ale nie na tyle by nie zostawić wyobraźni pola do popisu. Zza chmur przebijają się figlarnie drzewa pomarańczowe, a jak się dokładnie przyjrzę, to w oczach ludzi widzę portal prowadzący z Bliskiego Wschodu wprost do rozgrzanej słońcem Anatolii. Jest surowo, inaczej, …
Weszłam dzisiaj na Wieżę Przebaczenia (Af Kule Manastırı). W 11 wieku pewien mnich, Ayios Eleftherios, zbudował tu sobie malutki klasztor. Swoje miejsce odosobnienia. Tutaj poczuł bliskość Boga i używając najprostszych dostępnych narzędzi powolutku budował na skale swój nowy dom, gdzie został już do końca życia, połączony z naturą i najczystszym głosem z głębi samego siebie. …
Imperium Osmańskie to niemal siedem wieków fascynacji, potęgi, sztuki, kultury, rozwoju, strachu, podbojów, zadziwiających rozwiązań batalistycznych, o których do dzisiaj uczymy się z książek. Mehmed zwany zdobywcą, Selim Groźny, Sulejman Wspaniały, to zaledwie kilku osławionych ze słynnych sułtanów. Perły architektury imperium do dzisiaj zachwycają i zastanawiają przyciągając miłośników fotografii, podróżowania i światowego dziedzictwa kultury z …
Ser z Hakkari (Tłum.: miejsce waleczności) jest słony jak łzy kurdyjskiej dziewczyny, której ukochany poszedł na wojnę. Herbata sprowadzana z Iraku, który jest niespełna dwie godziny drogi stąd, parzy się w zasadzie bez końca. Przecież nie może zabraknąć herbaty. Trawa z lokalnych łąk poddana procesowi fermentacji to doskonałe antidotum na infekcje. Śniadanie, które przygotowała Ayşe, …
Szukając dookoła ważnych dla mnie symboli uzmysłowiłam sobie ostatnio, że nieodłącznym elementem moich podróży po Turcji jest woda. Woda to według sufickiej szkoły filozofii niezwykle pojemny w znaczenia drogowskaz. Jest wiedzą, mądrością, istnieniem, objawieniem boskości przez każdego pojmowanej na swój sposób. Tylko, żeby o tym wiedzieć, trzeba słuchać, obserwować, zauważać. Inaczej wiele nas w życiu …