Miejsce waleczności

Ser z Hakkari (Tłum.: miejsce waleczności) jest słony jak łzy kurdyjskiej dziewczyny, której ukochany poszedł na wojnę. Herbata sprowadzana z Iraku, który jest niespełna dwie godziny drogi stąd, parzy się w zasadzie bez końca. Przecież nie może zabraknąć herbaty. Trawa z lokalnych łąk poddana procesowi fermentacji to doskonałe antidotum na infekcje. Śniadanie, które przygotowała Ayşe, mama Emre, to jedno z cyklu tych idealnych.

„Z każdej strony otaczają nas góry, to nasze przyjaciółki, zawsze nas wysłuchają.”

Powiedział do mnie Emre, dwudziestokilkuletni muzyk pochodzący z graniczącego z Irakiem Hakkari w Kurdystanie, na terenie dawnej krainy Mezopotamii, gdzie narodziła się pierwsza cywilizacja, członek rodzinnego kolektywu muzycznego Colemerg Collective, no i oczywiście kuzyn Fereca. O ile rodzina Taş (tłum. kamień) pochwalić się może w Van 572 kuzynami, to okazuje się, że jej macki w Hakkari są jeszcze bardziej rozległe. Emre jest dumny, ma piękne czarne oczy, głos anioła, zajmuje się muzyką tradycyjną razem z tatą. Na pytanie dlaczego wybrał ten gatunek muzyki odpowiada, że nie chce aby odeszła w zapomnienie.

W Hakkari słuchałam dużo muzyki. Emre z tatą i ich przyjaciele wyrażali siebie, emocje i dumę z tego jacy są i skąd pochodzą poprzez spontaniczny śpiew. W Hakkari byłam z innymi, uczyłam się kurdyjskich pieśni, piliśmy herbatę strumieniami, wymienialiśmy wiedzę o obyczajach i kulturze, rozmawialiśmy o codziennych sprawach, a kawa i papieros wypalony z Panem Enverem (tatą Emre) na balkonie z widokiem na górę Sümbül (tłum. hiacynt) nigdzie nie smakowały tak dobrze. Dziękuję wam.

„Ministerstwo Spraw Zagranicznych odradza wszelkie podróże w regiony graniczące z Syrią i Irakiem: okręgi Hatay, Kilis oraz Diyarbakir, Batman, Şırnak, Hakkari. Na tych terenach odbywają się operacje wojskowe i policyjne, utrzymuje się zagrożenie terroryzmem.” To, co ja zobaczyłam na własne oczy, to po prostu dumni i piękni ludzie, naród kurdyjski. Jedyne zagrożenie jakie dotknęło mnie osobiście to nie opuszczające mnie pytanie jak bardzo będzie bolał mnie powrót do rzeczywistości? Bo czy to możliwe żeby prosto z raju wrócić na ziemię?